Drukowanie w technologii 3D to coraz popularniejsza forma druku. Jej alternatywność względem druku tradycyjnego daje szereg możliwości znacznie ułatwiających lub ubarwiających życie. Za drukowanie 3D może się zabrać każdy, wystarczy odrobina wyobraźni i trochę czasu. Właśnie ta wolność w wykorzystaniu dostępnych źródeł sprawiły, że druk 3D rozwinął się w bardzo szybkim tempie. W krótkim czasie powstało kilka ciekawych metod drukowania w technologii 3D, które znacznie ubarwiły proces tworzenia wymarzonych wzorów.
Drukowanie metodą Digital Light Processing to wspaniała metoda na osiąganie pięknych i gładkich wydruków o wysokiej rozdzielczości. DLP to technologia druku 3D, która polega na drukowaniu z materiałów światłoczułych (fotopolimerów) utwardzonych przy pomocy światła projektora. Grubość każdej drukowanej warstwy wynosi około 50 – 100 um, więc aby finalny wydruk był trwały, wymaga dodatkowego utwardzenia. Płynny filament żywiczny utwardzony zostaje przy pomocy światła emitowanego przez wmontowany projektor. Właśnie dzięki temu urządzeniu wzornictwo może być nieco bardziej skomplikowane niż w przypadku tradycyjnego druku 3D metodą SLA. Wydruki powstałe w wyniku zastosowania metody DLP można opisać z dokładnością do kilkudziesięciu mikronów, więc są naprawdę precyzyjnie wykonane. DLP, ze względu na swoją precyzyjność i dokładność wydruku, najczęściej wykorzystywane jest w medycynie, jubilerstwie czy elektronice.
FDM to jedna z najtańszych i najbardziej niskobudżetowych metod drukowania w technologii 3D. Fused Deposition Modeling, inaczej nazywane jest osadzaniem topionego materiału. Dzięki takiej metodzie jesteśmy w stanie wydrukować trwałe i duże elementy z wielu rodzajów tworzyw plastycznych. Główną zaletą technologii FDM/FFF jest wysoka udarność budowanych detali oraz wysoka dokładność wymiarowa, nawet dla bardzo dużych elementów. Tak samo, jak w przypadku metody DLP, wzory budowane są warstwa po warstwie, jednak w tym przypadku stosowany jest filament nawinięty na szpulę. Warstwy nakładają się, aż do uzyskania pożądanej wysokości modelu i rozpuszczają pod wpływem nagrzania, tworząc gładką strukturę powierzchni. W procesie powstawania pożądanego modelu i jego detali tworzone są tak zwane struktury podporowe, czyli podpórki podtrzymujące niewielkie elementy częściowo zawieszone w powietrzu. Budowane są z oddzielnego układu plastyfikującego, tak zwanego ekstrudera i zależnie od potrzeb i rodzaju materiału z jakiego są stworzone, na sam koniec projektowania maszyna pozbywa się ich poprzez odłamanie lub rozpuszczenie.
Druk w technologii SLS ogólnie znany jest pod nazwą selektywne spiekanie laserowe proszków na bazie poliamidu PA12. Jest to jedna z metod drukowania 3D, najdłużej dostępnych na rynku drukarskim oraz najczęściej stosowanych w celach krótkoseryjnej produkcji elementów technicznych. Jedną z większych zalet tej technologii są niskie koszty eksploatacji i samego materiału budulcowego i swoboda projektowania. Aby wykonać projekt druku 3D metodą SLS, po uprzednim wprowadzeniu wzoru do programu graficznego konwertującego schemat na dane dla drukarki, należy nałożyć na stół roboczy warstwę sproszkowanego polimeru. Następnie maszyna nakładać będzie warstwę po warstwie, selektywnie przetapiając je za pomocą skupionej wiązki światła laserowego pracującego w paśmie długiej podczerwieni.
Drukowanie w technologii 3D nieustannie rozwija się i co rusz powstają nowe metody drukowania, rodzaje tworzyw czy nieograniczona liczba wzorów. W tych czasach jednym ograniczeniem jest dla nas nasza własna wyobraźnia, dlatego warto zainwestować w sprzęt drukujący w technologii 3D i bez przerwy poszerzać ją, ponieważ daje to nieograniczone możliwości rozwoju.
